8. Barreirinhas (Lençóis Maranhenses)
29 jan - 31 jan
Ziek of niet, we pakken door, uiteraard! Ik ben direct naar de supermarkt gegaan en heb groente en fruit gekocht als medicijn. Ik heb een goede lunch voor mezelf gemaakt en hier knapte ik al aardig van op. Moest ook, want ik had een tour naar Lencois Maranhenses geboekt. En hier had ik echt heel veel zin in, want ik hoor hier alleen maar positieve verhalen over. In de middag vertrokken we vanuit Barreirinhas naar het nationaal park. Ik werd in een 4x4 opgehaald en hier zaten ook nog allemaal andere toeristen in. Weer alleen maar Brazilianen en weer een lieve familie die mij deel van de familie liet voelen. Toen we eenmaal aankwamen bij het park, wow, wow, wow. Het is zo magisch, want je ziet alleen maar groen eerst en dan loopt dat in eens over in deze mega zandvlaktes en duinen. Hoe kan dit überhaupt? Misschien heeft de gids het uitgelegd, maar daar verstond ik niks van uiteraard. En ik moet eerlijk zeggen dat het me ook niet veel uitmaakte. Ik was intens gelukkig door deze prachtige omgeving. Ik ben ook snel op eigen avontuur gegaan. We liepen namelijk naar een van de lagoons, maar omdat het geen regentijd was, waren de lagoons niet echt vol (er wordt ook aangeraden om in regenseizoen te gaan, want dan is het nóg mooier) dus ik had hier niet veel interesse in en daarom ben ik mijn eigen pad gaan volgen. Geen idee of dit mocht, ben gewoon weggelopen, hihi. Na een uur rond te hebben gelopen, kwam ik ook op een plek waar helemaal geen mensen waren en het voelde alsof ik de enige was op de wereld. Hier ben ik in het zand gaan zitten en heb ik minutenlang voor me uit gestaard en genoten. Uiteindelijk ben ik teruggelopen naar mijn groep en ik kwam precies op tijd aan, want ze wilde me net gaan zoeken. Met z’n allen zijn we toen naar een andere lagoon gelopen en vanuit daar hebben we de zonsondergang gekeken. Wow, wow, wow. Echt mooi!
Ik was even vergeten dat ik ziek was tot we in het donker weer in de pick-up terug gingen. De rit was mega hobbelig (want je rijdt door zand) en ik zat helemaal achterin en dan wordt je het meest heen en weer geschud. Dus eenmaal bij het hostel aangekomen, stortte ik als een heel tevreden mens in elkaar.
