1. Paramaribo - Georgetown
15-17 januari
Oke dan. Laat het avontuur maar beginnen!
Wonder
Het was me in één keer gelukt om goed in te pakken. Alles paste en m’n tas was niet te vol.
Mijn eerste rit zou mij, super fijn, bij mij thuis ophalen. Wel om 04:00 ’s nachts, maar ik had het idee om vroeg naar bed te gaan de avond van tevoren zodat ik alsnog uitgerust mijn reis kon beginnen. Dit ging alleen niet helemaal goed, want ik begon veel te laat met inpakken (natuurlijk) en was pas 23:00 klaar. Toen kwam lieve Sander ook nog thuis en die vond dat ik nog even één biertje met hem moest drinken. En ik had ook al een paar wijntjes op die lieve Eva voor me had gehaald dus dan kon ik (natuurlijk) geen ‘nee’ zeggen tegen Sander. Eenmaal ingepakt en een beetje aangeschoten, ging ik dan om 01:30 naar m’n bed. Twee uur later ging de wekker en kon ik me voor de rest gaan klaarmaken… Om stipt vier uur zit ik klaar, maar uiteraard nog geen bus. Ik wacht een nette vijftien minuten en dan stuur ik een bericht naar degene met wie ik deze rit had geregeld. Hij vroeg nogmaals om mijn adres en liet weten dat de chauffeur onderweg was. Anderhalf uur later stond de chauffeur dan eindelijk voor m’n huis. Ik had (natuurlijk) kunnen weten dat dit zo zou gaan, maar wie zou het risico nemen om dan ook daadwerkelijk je wekker later te zetten? Ik niet in ieder geval.
En toen stapte ik in een net iets te volle bus waar ik m’n benen niet kwijt kon en toen moest er zelfs nog iemand opgehaald worden. Semi oncomfortabel zijn we dan de rit begonnen naar South Drain (grens Suriname). Ik kon helaas niet slapen dus ik was op dit punt echt een zombie. Want niet alleen afgelopen nacht had ik maar twee uur geslapen, maar die nacht ervoor ook. Aangekomen in South Drain moest ik in een hele lange rij gaan staan voor de paspoortcontrole, maar ik moest ook heel nodig naar de wc. Na veel geduld en samengeknepen billen was het dan eindelijk tijd om de ferry op te stappen die me naar Guyana zou brengen! Aan de Guyana kant werd er flink door de douane met me geflirt en dit stak ik direct in m’n zak, want ik zag er oprecht uit als een zombie. Eenmaal door de douane stond de volgende chauffeur te wachten en gelukkig gingen er minder mensen in deze bus dan de vorige dus ik had wat meer ruimte. Ik heb dus eindelijk wat uurtjes slaap kunnen pakken! Die andere uurtjes dat ik onderweg was naar Georgetown heb ik veel naar buiten gekeken. En het grappige is dat, wat ik ook in Paramaribo had toen ik daar voor het eerst was, het eerste wat mij opvalt én aanspreekt zijn de verschillende huisjes. Wat Suriname zo prachtig heeft, de houten huisjes, heeft Guyana ook super schattige huisjes. Niet alleen van hout, maar ook steen en vaak een combinatie. En de stenen lijken wel gegraveerd. En wat me natuurlijk het meest aanspreekt zijn de kleuren die ze gebruiken! Van babyblauw naar fel oranje en alles ertussenin. Ik denk haast dat in de landen waar mensen in gekleurde huizen wonen, gelukkiger zijn. Ik kan het mis hebben, maar ik geloof er heilig in. Het moet wel. Mijn huis wordt later terra cotta oranje. Maar goed… Super leuke huisjes dus onderweg en in Georgetown. Oh!! En dan vergeet ik nog te zeggen hoe de dorpen heten die ik ben gepasseerd. Om een paar voorbeelden te noemen; hopetown, paradise, goedverwagting, success, better hope en ga zo maar door. Hoe leuk?!
Mijn initiële plan was om direct de volgende bus van Georgetown naar Lethem te pakken, maar ik was zó oververmoeid en ik wist dat deze busrit 15-20 uur zou duren dus ik had de verstandige keuze gemaakt om een nachtje in Georgetown te blijven. Ik had ook nog wat werk af te ronden dat ik in de bus wilde afronden, maar dit ging niet dus ik had een airbnb geboekt en ben daar direct heen gegaan om eerst een middagdutje te doen en vervolgens lekker te werken. En deze airbnb was zó schattig. De keuken was groen en het toilet was roze, dat zegt al genoeg toch?! En deze man die verhuurde het per kamer en keuken/woonkamer/badkamer was dan gedeeld, maar ik was de enige dus ik huurde eigenlijk gewoon een heel huis voor mezelf voor een klein prijsje, heerlijk! Deze man was ook echt een figuur trouwens. Ten eerste het Guyanese accent is echt even schakelen en deze man was zó ADHD en praatte zó snel dat ik eigenlijk niks verstond, maar heel erg deed alsof (natuurlijk). Dit leidde ertoe dat ik de volgende dag niet wist hoe het slot open moest en ik dus over het hek moest klimmen. Oeps.
Na een heerlijke nacht ging ik de volgende dag op ontdekkingstocht. Als we dan toch in Georgetown zijn, ben ik ook nieuwsgierig hoe de stad in elkaar steekt. De airbnb was best ver buiten het centrum dus hier ging ik op zoek naar een ATM en supermarkt. ATM was een half uur lopen. En natuurlijk als ik daar aankom, doet 'ie het niet. Dus ben ik weer terug gegaan en onderweg gestopt bij een supermarkt. Later zou ik nog naar het centrum gaan en zou ik een tweede kans hebben. Na m’n heerlijke wandeling door de buurt, kwam ik weer in de airbnb en heb ik de laatste werk dingen afgerond, ben ik gaan inpakken en klaarmaken om het centrum in te gaan! De bus naar Lethem zou ook via daar vertrekken dus ik nam ook al m’n spullen mee. En toen kwam ik in het centrum aan…. Wat een chaos. Als je denkt dat er in Suriname veel wordt getoeterd dan heb je het mis. Ik schrok er echt van, maar het brengt wel een sfeertje, zal ik maar zeggen. Voor de rest rook het overal naar Urine en waren er echt heel veel mensen. Elk pinautomaat stond ook een rij van hier naar Tokyo dus dat had ik al opgegeven. Toen ben ik maar naar een cambio gegaan en heb ik Guyanese dollars voor de bus kunnen regelen! Met geld op zak ben ik naar de opstapplaats voor de bus naar Lethem gelopen….
