22. São Paulo
25 maart - 1 april
Ik had al een hele tijd geleden een afspraak gemaakt bij een bepaalde tattoo artiest, Felipe. Hij is gespecialiseerd in anime tattoos en ik had al heel lang het idee om een Pokémon tattoo te nemen. En hij zet dus heel veel Pokémon tattoos en ik vind zijn stijl heel vet. Hij zet namelijk de Pokémon tattoos alsof de Pokémons zelf ook tattoos hebben. Toen ik hem dus via social media had gevonden, wist ik dat ik mijn Pokémon tattoo door hem wilde laten zetten. Op 26 maart had ik dus deze afspraak en wist ik dus ook dat ik op die datum in São Paulo moest zijn. Met veel zin ging ik naar de afspraak! Het was namelijk een tattoo waar ik al heel lang over na dacht en waar ook veel betekenis achter zit. Zou je niet denken met een Pokémon tattoo… Maar ik wilde dus de twee favoriete Pokémons van Stijn en Bram en mijn favoriete Pokémon laten zetten. Dus drie Pokémons bij elkaar, die van Stijn, die van Bram en die van mij. Felipe had van tevoren al de Pokémons voor me getekend en ik vond ze meteen al super, dus er hoefden geen aanpassingen gemaakt te worden. Ook had ik al nagedacht waar ik ze wilde en dus konden we snel beginnen met tatoeëren. Dit ging allemaal heel soepel. Felipe zelf was ook echt een leuke man dus het was echt een top dag!
Klik hier voor een leuk filmpje
De volgende dag stond ook nog een beetje in het teken van Pokémon. Ik ging namelijk naar Japantown! Dit is een wijk in São Paulo waar het lijkt alsof je in Japan bent. Net zoals veel steden Chinatown hebben. En dit was echt zó leuk. Hier heb ik me echt de hele dag vermaakt; winkeltje in, winkeltje uit, iets proeven hier, iets proeven daar etc etc.
Klik hier voor een leuk filmpje
Ook heb ik een rondleiding gedaan door een boeddhistische tempel en dat was ook erg interessant. Van alle religies vind ik persoonlijk het boeddhisme het interessantst en dus was dit bezoek voor mij erg leuk. Degene die mij de rondleiding gaf, liet ook alle kunsten zien die ze daar leren zoals vechtsporten, maar ook Chinese geneeskunde en kalligrafie bijvoorbeeld. Heel interessant allemaal.
Buiten Japantown valt er verder niet zoveel te doen in São Paulo en dan vraag je je af waarom ik hier zo lang bleef? En ik zal open kaart met jullie spelen… Ik zat op dit punt niet lekker in mijn vel. Ik voelde het eigenlijk al best een tijdje aankomen, maar hier kikte het ineens in. Ik wist niet wat ik wilde, waar ik naartoe wilde en eigenlijk had ik ook even geen zin meer in wat dan ook. Ik besloot dus om uit m’n hostel in São Paulo te gaan en nog een paar nachtjes in een appartementje te blijven, omdat ik dacht dat wat tijd voor mezelf wel zou helpen, maar dit hielp echter helemaal niet, want ik ging mezelf opsluiten en voelde me niet beter hier alleen in dit appartementje... Ik denk dat ik gewoon heel vermoeid was van de reis tot nu toe, want het was best veel allemaal. Ik moest natuurlijk ‘sneller’ doorreizen om op tijd in Rio te zijn en daarbij heb ik ook nog fulltime gewerkt. En dit was natuurlijk mijn eigen keuze en ik had het anders kunnen doen, maar op het moment voelde het allemaal heel goed. En toen had ik natuurlijk het drukke carnaval. Vervolgens heb ik nog de beste tijd eruit willen halen met Robin en Sander en daarna viel ik voor m’n gevoel een beetje in een gat. Toen merkte ik pas dat het misschien net iets te veel voor me was... En nu was ook de tijd dat ik veel keuzes moest maken (zoals ik al zei; waar ga ik heen? Wat wil ik?) en ik denk dat ik dus ook erg veel last had van beslissingsvermoeidheid.
Uiteindelijk heb ik mezelf gelukkig uit dit gat kunnen halen en de keuze gemaakt om Brazilië te verlaten. Ik dacht namelijk dat ik nog naar het zuiden van Brazilië wilde, maar iets in mij zei dat ik genoeg van Brazilië heb gezien en dat ik een nieuw avontuur nodig had. Ik wilde heel graag naar Bolivia en hoe ik daar kwam, heb ik dus veel over nagedacht. In mijn lage mentale staat, had ik bijna een vliegtuig genomen, maar toen kon ik mezelf ook weer herinneren aan waarom ik dit avontuur was begonnen en dat was dat ik geen vliegtuigen wilde nemen. Ik keek dus naar bussen, maar de bussen naar Bolivia waren 32 uur en van deze gedachte werd ik depressief. Toen ging ik nog eens goed nadenken, liften! Brazilië bleek geen goed lift-land te zijn dus ik had dit uit m’n hoofd gezet, maar wat nou als ik naar de grens van Paraguay ga en vanuit daar naar Bolivia ga liften. Ik kreeg weer een beetje energie van dit plan en dat deed me goed. Met dit plan in mijn achterhoofd, kon ik dus eindelijk na al die sombere dagen São Paulo verlaten!
Ik wil daarbij trouwens nog wel zeggen dat ik São Paulo een hele fijne stad vond! Eigenlijk, stiekem, fijner dan Rio. Het is namelijk ook een hele grote stad, maar het voelt veel kleiner. Rio voelde eigenlijk misschien een beetje eentonig en São Paulo had naar mijn idee meer lagen. Ja, São Paulo is veel grijzer en minder natuur, maar ik vond de mensen leuker en de plekken zelf ook veel interessanter (ook omdat het erg internationaal aanvoelde allemaal). Dus ondanks dat ik me mentaal niet goed voelde hier, heb ik zeker wel genoten van deze stad! En veel mensen zouden zeggen, sla São Paulo over als je in Brazilië bent, maar ik zou zeggen, ga er toch heen voor een paar dagen.