21. Sander (Rio de Janeiro)
17 - 25 maart
En weer terug naar Rio de Janeiro… Weer een bus van 30 uur… Mijn route hier was helemaal niet logisch; dat weet ik en toen ik weer in deze bus zat, ging ik aan elke beslissing twijfelen, maar dingen lopen zoals ze lopen. En ik wilde ook heel graag nog even met Robin reizen dus dat was een goede keuze ook al ging ik weer terug naar waar ik vandaan kwam en ook wilde ik heel graag nog tijd met Sander spenderen en daarbij ook Rio nog een kans geven dus moest ik weer terug naar Rio dus ook dit is een goede keuze. Maar voor de route; niet logisch. En na deze bus heb ik ook echt besloten om geen bussen van langer dan 24 uur te pakken. Want het kost zoveel energie en het is gewoon echt niet leuk.. Dit keer toen ik ook aankwam in Rio moest ik eerst naar een cafeetje, omdat ik echt wat werk moest afronden. Ik ging dus van die 30-uur lange bus naar een cafe om een paar uur te werken.. Ik kwam uit geteld aan bij Sander. Maar… Sander was mega ziek. Hij had een virus opgelopen (bleek achteraf) en hij kon dus echt niks binnenhouden. Zelfs water drinken ging niet. Gelukkig was hij al wel een beetje opgeknapt toen ik kwam, maar de eerste dagen had ik niet veel aan Sander, want hij moest op bed blijven liggen. Dit was natuurlijk jammer, maar niks aan te doen en dus ging ik alleen Rio ontdekken!
Sander geïntroduceerd aan gember thee. Hij was groot fan…
De eerste dag heb ik eigenlijk de hele dag gewerkt en in de avond met iemand afgesproken die ik tijdens Carnaval had ontmoet dus dat was erg gezellig! De dag erna voelde Sander zich een stukje beter en toen zijn we naar een favela in de stad gegaan. Deze kon je met een kabelbaan op en had ook een mooi uitzicht! De volgende dag wilde ik naar het mega park in Rio gaan en daar een grote hike doen, maar toen ik in het park was, bleek er geen bereik te zijn en ik moest wel bereik hebben zodat ik bereikbaar kon zijn voor werk. Dus ben ik drie uur gaan lopen door de stad naar een andere toeristische trekpleister ‘Sugerloaf Mountain'. Ik had het plan gemaakt om deze op te klimmen in plaats van de kabelbaan te pakken (lange rij; ik hou niet van rijen). Maar toen ik dit wilde gaan doen, zei iemand tegen mij dat ik het niet moest doen, omdat het erg gevaarlijk was. Hier baalde ik van, maar ik nam het advies aan. Op internet had ik gelezen dat het mooi is om met zonsondergang de kabelbaan te nemen dus toen dacht ik dat maar te gaan doen. Ik moest toen nog wel wat tijd doden dus ging ik naar het dichtstbijzijnde winkelcentrum om daar een koffietje te drinken. Toen ik weer terug ging en een kaartje wilde kopen, waren ze allemaal al uitverkocht… Blijkbaar is het beter om online je kaartje te kopen. Dus deze hele dag zijn al mijn plannen in de soep gelopen (typisch Rio als je het mij vraagt). Maar Sander had voor de volgende dag een goed plan! Hij was er zelf ook helemaal klaar mee om al een week lang binnen te zitten en zich ziek te voelen, dus hij wilde er graag op uit. De drukke stad zat hij zelf ook niet helemaal op te wachten dus kwam hij met het idee om naar het strand te gaan. Een strand die net buiten Rio ligt. Hij had nog een vriend uitgenodigd en met z’n drieën gingen we dus naar het strand! Dit strand was echt prachtig (ook veel mooier dan de stranden die in Rio zelf zijn; en veel minder druk). Hier hebben we dus een heerlijke dag gespendeerd. Deed mij goed. Deed Sander goed.
Praia Itacoatiara
Heerlijk dagje!
De dag erna wilde ik dan toch nog een poging doen tot Sugerloaf Mountain. Sander had me inmiddels ook uitgelegd dat je de eerste berg (van de Sugerloaf Mountain; het zijn er namelijk twee) wel kan hiken en dat je dan van de eerste naar de tweede de kabelbaan pakt (en ook weer omlaag). Zo gezegd zo gedaan. Ik deed de hike de eerste berg op en daar kocht ik dan een kaartje om naar de tweede berg met de kabelbaan te gaan. Ik wilde dit dus wel met zonsondergang doen, want dat leek me extra gaaf. En dat was het ook! Het was heel vet om Rio van bovenaf op die manier te zien. Uiteindelijk duurde het allemaal nog best wel lang, want elke keer voor die kabelbaan moest je in een rij wachten. En dit moest ik dus van de eerste berg naar de tweede, maar ook weer van de tweede naar de eerste en helaas ook van de eerste naar beneden (het wandelpad sloot namelijk na 17:00). Dus drie keer in de rij moeten wachten, is niet helemaal mijn ding. Desalniettemin vond ik het wel waard, want het uitzicht was gewoon prachtig en de kabelbaan ervaring is ook leuk.
Sugerloaf Mountain
Dit was het uitzicht vanaf de tweede berg.
En dan was mijn laatste volle dag aangebroken in Rio. Een van de redenen dat ik nog graag naar Rio terug wilde, was omdat ik graag met Sander mee wilde naar zijn werk. Sander was zelf in deze tijd ook niet gegaan, omdat hij natuurlijk ziek was, maar deze dag zou hij dan gaan en kon ik mee! Hij werkt namelijk in een favela in Rio en hij geeft daar voetbaltraining aan kinderen. Ik vind het super tof dat Sander dit doet (vrijwillig trouwens) en het leek me een mooie ervaring om mee te maken. Het is echter geen favela in het ‘centrum’ van Rio, want we waren dus zo’n twee uur onderweg dus het is echt gelegen aan de rand van Rio. Mega respect voor Sander dat hij dit dus een paar keer per week vrijwillig doet. De treinrit was daarentegen erg interessant, want om de minuut kwam er wel een verkoper langs en het voelde eigenlijk bijna alsof je over de markt loopt, want ze riepen allemaal wat ze verkochten. En dit was dan ook nog eens heel uiteenlopend. Het ging van chocola, naar schuursponsjes naar telefoonkabels naar bier naar hamburgers, noem het maar op… Sander wilde mini twixjes kopen en hij gaf dus 10 Rais (omgerekend ongeveer €1,50). Hij dacht dat hij hier een paar twixjes voor zou krijgen, maar hij kreeg er dus 10! Dat is €0,15 per twix. Hier moesten we dus om lachen, want toen zat hij daar met 10 twixjes. Ze gingen allemaal op hoor, maak je maar geen zorgen. Na deze trein rit kwamen we aan in de favela en hebben we eerst even een goede maaltijd geluncht en daarna zijn we naar de stichting gegaan. De stichting heeft net een nieuw voetbalveld en het zag er dus allemaal erg goed uit. Ik kreeg al meteen veel aandacht van de kinderen. Sander had me hier al voor ‘gewaarschuwd’, want hier komt natuurlijk nooit een toerist en zelfs Sander die daar nu al een jaar komt, wordt nog steeds overrompeld door deze kids met vragen en aanrakingen. Sander had me van te voren ook een zak met heel veel armbandjes gegeven met de gedachte ‘als je even niet meer weet wat je met die kids moet doen, kan je ze een armbandje geven. Dan zijn ze weer even zoet’. En dit was erg fijn, want eerst waren het vaak gewoon ‘normale’ gesprekken en kreeg ik vragen zoals waar ik vandaan kom en wat mijn naam is, maar op gegeven moment gaan ze over geld vragen; ‘hoe veel kostte je pet?’ of ‘wat voor geld gebruik jij in jouw land?’ en dat gaat dan over in ‘heb je wat geld voor mij?’ En dit was dan het moment dat ik de armbandjes erbij pakte en ze deze kon geven. Het brak natuurlijk mijn hart dat het zo om geld gaat en het laat me me ook heel bevoorrecht voelen op zo’n moment. Maar toen was het tijd voor de training! Ik ging gewoon langs de kant zitten en ik keek hoe Sander (samen met nog een collega) deze training aan zo’n 20-30 kids gaf. Dit was erg leuk om te zien! Wel viel het me heel erg op hoe agressief al deze kinderen zijn. Veel schoppen, slaan, haren trekken noem het maar op. Achteraf had ik het hier ook met Sander over en dit was ook iets waar hij erg aan moest wennen. Daarbuiten leken alle kids wel heel blij en gelukkig. Hoe mooi ook dat er zo’n prachtig voetbalveld is op zo’n plek voor deze kids? Ik was erg dankbaar dat ik met Sander mee kon en ben blij dat hij zich nog net een dag goed genoeg voelde om dit te kunnen doen.
Favela do antares
Sander hard aan het werk.
De laatste avond zijn Sander en ik naar de supermarkt gegaan, hebben heel veel snacks gehaald en een flesje wijn en toen hebben we lekker een filmavond gehouden. Blij dat ik nog wat tijd met Sander heb kunnen spenderen, want hierna ga ik ‘m natuurlijk voor een lange tijd weer niet zien!
Perfect laatste avondje!
En oh ja! Toen ik de vorige keer in Rio was (met Carnaval) toen zijn we ook naar Christ the redeneer geweest. Daar heb ik nog niet over verteld aangezien het een post over alleen carnaval was. Dus dat zal ik nu nog even doen! Ik had dus ‘ja’ tegen dit plan gezegd zonder er zelf onderzoek naar te doen. Wel had ik Jezus al vaak gezien vanuit de stad zelf en het leek me wel heel vet om die dus ook van dichtbij te zien. Dus daarom dacht ik ‘laten we gaan’. Om 9 uur hadden we bij het treinstation (van waar de trein naar boven gaat naar Jezus) afgesproken. Robin en ik waren hier netjes op tijd; de rest was er om 10 uur.. Maar maakt niet uit! We hadden er zin in! We kochten onze kaartjes en gingen in de rij staan…. Nou man man man, wat ging deze rij ongelofelijk langzaam. Ik had het echt niet naar me zin. In de rij ging ik dus ook even onderzoek doen (veel te laat) en iedereen adviseerde om dit einde middag te gaan doen, want dan is het ’t minst druk. Beetje geïrriteerd op mezelf dat ik niet eerder onderzoek had gedaan, stond ik in die rij. Uiteindelijk na heel lang wachten konden we eindelijk die trein in en had ik er weer zin in! Tot dat we boven aankwamen en als sardientjes ons richting het beeld moesten bewegen. Het was zó druk. Robin en ik hadden het beide niet naar ons zin dus we namen snel wat foto’s als bewijs dat we er waren geweest en gingen toen snel weer weg. En je raadt het al… Er was ook een rij voor de trein naar beneden. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik bijna moest huilen. Nu ik dit schrijf moet ik om mezelf lachen, maar ik kan echt niet vaak genoeg zeggen dat ik niet van rijen hou… Eenmaal beneden hadden Robin en ik echt zo van ‘waarom is dit zo’n grote hype?’. Wat ons betreft waren we niet gegaan. Het was het niet waard. Totdat we achteraf, een paar dagen later, van iemand hoorde dat dit blijkbaar één van de zeven wereld wonderen is?! Toen waren we toch wel blij dat we het even van dichtbij hadden gezien. Maar weet je wat het is… Ik vond dat beeld dus oprecht heel vet, maar vooral als je ‘m telkens ergens zag op poppen vanuit de stad zelf. Dat is gewoon een magisch plaatje. Zo’n groot beeld op een berg en je ziet zo duidelijk dat het Jezus is van waar je ook bent vanuit de stad, heel vet. En als je ‘m dan zo van dichtbij ziet, dan is het gewoon een groot beeld. Ik hoop dat jullie een beetje snappen wat ik bedoel.
Conclusie.. Rio is niet mijn stad. Ik vond het daarentegen wel echt oprecht een prachtige stad. Het is zo groot en overal waar je bent en om je heen kijkt zijn bergen en dat geeft echt prachtige plaatjes. Het is voor mij gewoon te groot en te veel mensen en waarschijnlijk ook te erg overhyped door iedereen. Ik had te hoge verwachtingen. Ik ben wel blij dat ik nog wel een keer terug ben gegaan, niet alleen om meer tijd met Sander te spenderen, maar ik ben toen Rio zeker wel meer gaan waarderen dan toen met Carnaval! Dit weekje was namelijk echt erg leuk; bezoek aan de favela’s, Sugerloaf Mountain, strand en met Sander mee naar z’n werk. Van alles heb ik genoten!
