11. Fortaleza
5-7 februari
We (Tim en ik) zijn met de bus van Jericoacoara naar Fortaleza gegaan en kwamen in de namiddag aan in Fortaleza. In het hostel waar we verbleven, waren veel anderen en we gingen dus meteen met een leuk groepje ergens eten. En na het eten naar de bioscoop. We gingen naar Anora en deze film had het Cannes Filmfestival prijs gewonnen dus het was inderdaad ook een erg goede film. Er was alleen wel Portugese ondertiteling en de film was dan wel in het Engels, maar er werd ook veel Russisch gesproken en dat kon ik (natuurlijk) niet verstaan en de ondertiteling kon ik (natuurlijk) niet lezen.
En ja, wat ga je dan doen in Fortaleza? Er zijn stranden, maar we kwamen net van een stadje dat letterlijk alleen maar strand was dus wat mij betreft hoefde ik niet weer naar het strand en Tim was het hiermee eens. Dus besloten we naar een vismarkt te gaan. De hotspot voor locals. Het concept: er zijn allemaal kraampjes die hun verse vis verkopen. Hier koop je dan je vis en dan breng je deze vis naar de kraampjes verderop die het dan voor je gaan klaarmaken. En hier kan je dan verschillende manieren van klaarmaken kiezen. Super leuk concept natuurlijk, maar het stonk echt verschrikkelijk naar vis (natuurlijk), maar alsnog wilden we deze ervaring meenemen in ons Fortaleza verhaal dus kochten we ergens garnalen. Voor ons leken ook alle garnalen bij elk kraampje hetzelfde, maar dat terzijde. Toen gingen we naar de plek waar ze het gingen klaarmaken en kozen we voor knoflook (natuurlijk). En na 10 minuten stond er een groot bord met klaargemaakte garnalen voor onze neus. Ik vond het dus wel lekker, maar niet fenomenaal. Ik heb wel echt betere garnalen in m’n leven gegeten. Maar we deden het uiteraard voor het verhaal.
Garnalen
Van de vismarkt
Over het verhaal gesproken… Dan moesten we (natuurlijk) ook allebei voor het eerst een oester eten. En ik snap dit echt niet… Ik proefde letterlijk alleen maar citroen. Dus ik weet niet of deze man die het aan ons verkocht gewoon te veel citroen erin had gedaan of dat dit op deze manier hoort, maar dit was het niet voor mij. Ik zal het wel ooit nog een kans geven uiteraard.
En toen was het tijd om te gaan dansen! We hadden namelijk ook wat locals ontmoet (achteraf bleken ze super bekende locals te zijn; een acteur en actrice die in verschillende films en series spelen die zelfs op Netflix staan) en zij namen ons mee naar een bar om hier Forró te dansen. En potjandorie; op zo’n plek kom je er echt achter dat je niet kan dansen. Want wat kunnen deze mensen allemaal goed met hun heupen bewegen. Maar ik moet zeggen, we waren nog met wat andere toeristen (we vielen erg op, want we waren en de langste en de witste) en ik was één van de enige die ten minste wel probeerde om m’n heupen los te gooien en probeerde mee te doen dus dat was wel lachen. Laat heb ik het niet gemaakt, want de volgende dag zouden we in de ochtend vertrekken naar Canoa Quebrada.
